Dün, bir markete girmek için aracı çocuk parkının hemen yanına park ettim;
Gayri ihtiyari, parkın içinde ki oynayan çocuklara baktım;
Dört beş yaşlarında bir kız çocuğu kaydıraktan kayarken düştü;
Parkın bankında onu seyreden annesi hemen yanına koştu;
Onu ne azarladı, ne ah vah edip telaşlandı;
Hiçbir şeycik söylemedi;
Kızını yerden kaldırdı ve ona sarıldı;
Evet sadece sarıldı;
O kadar..
O sarılış, söylenmesi gereken tüm sözcükleri söyledi;
O an muhtaç olduğu tüm duyguları çocuğun kalbine taşıdı;
Çocuk başka bir söze ihtiyaç duymadı;
Ağlamasını kesip oyuna kaldığı yerden devam etti..
“SARILMAK” ızdırap ve sevince katılmaktır.!
Şefkat ve merhametin gülümsemesidir.!✍️
Hakan Emir TÜRKOĞLU